ความเป็นมา สงขลา เป็นเมืองท่าที่สำคัญเมืองหนึ่ง ตัง้ อยู่ทาง ฝั่งทะเลตะวันตกของอ่าวไทย ตัง้ แต่สมัยโบราณ มีชุมชนโบราณและ เมืองเก่าแก่หลายเมือง มีศิลปโบราณวัตถุ โบราณสถานขนบธรรมเนียม ประเพณี ภาษา การละเล่นพืน้ เมือง ศิลปพืน้ เมืองเป็นมรดกทางวัฒนธรรมจังหวัดสงขลา ปัจจุบันปรากฏว่า มีร่องรอยหลักฐานทางด้านโบราณคดีที่มีอายุเก่าแก่กว่าสมัยอยุธยา เช่น บริเวณอำเภอสทิงพระได้พบซากอาคารสถาปัตยกรรม ประติมากรรม เช่น พระโพธิสัตว์ เทวรูปที่เกี่ยวเนื่องในศาสนาพุทธลัทธิมหายานและศาสนาพราหมณ์ มีอายุในศตวรรษ ที่ 13
เช่นกันแสดงให้เห็นว่าในเขตอำเภอดังกล่าวเป็นเมืองโบราณปรากฏชื่อในจดหมายจดหมายเหตุจีนของหลวงจีนอีซิ้ง “เซโลถิง” ซึ่งอาจตรงกับคำว่า “สทิงพระ” ก็เป็นได้ ซึ่งอยู่ในสมัยที่ นักโบราณคีดเรียกว่า “ศรีวิชัย” ต่อมา สงขลาได้ปรากฏชื่อในพระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา สมัยสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1 แห่ง
กรุงศรีอยุธยา พ.ศ. 1893 เป็นเมืองประเทศราชในจำนวน 16 เมือง ที่ตัง้ ตัวเมืองในสมัยอยู่ในท้องที่หมู่ที่ 7 ตำบลหัวเขา อำเภอสิงหนคร (บริเวณเขาแดง) ยังมีโบราณสถานป้อง คูเมือง และที่ฝังศพเจ้าเมือง (สุลต่าน
สุไลมาน) ให้ศึกษาอยู่